هر گونه احساس افسردگی ،غم، بدبختی ،پریشونی، پژمردگی، یاْس فلسفی، روان‌پریشی ،فقر و تهی دستی ،بی خانه‌مانی و... قابل انتظاره
و می‌دونم این اندازه احساس تنهایی ویا حتی اقدام به خود کشی هم توی این وضعیت طبیعیه
کی میتونه از سرطان درس خوندن و امتحان اونم توی تابستون جون سالم به در ببره؟
الهی خدا ریشه درسو بکنه به حق این وقت عزیز !!!
امین
اون کتیرایی باید تو دهنی بخوره که بفهمه وقت بقیه ارزش داره.
اگه شما نزنی من میزنم.
حالا هی بگو من چرا زیاد حرص می خورم.
فهمیدی؟؟؟؟؟
هاااااا؟؟؟؟؟؟؟