....
چیزهایی هست  ،  که نمی دانم
می دانم  ،  سبزه ای را بکنم خواهم مرد
می روم بالا تا اوج  ،  من پر از بال و پرم
راه می بینم در ظلمت  ،  من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه ،  از پل  ،  از رود  ،  از موج
پرم از سایه برگی در آب:




                                       چه درونم تنهاست...
                                                                                  
                                                                                                                                    سهراب سپهری